باندی موسوم به "خاله ثریا"

آگهی ها ی مختلف روی دیوار رو میخونم: کیف پول گم شده...کلید گم شده ...بچه گم شده...خاطرات گم شده... حس گم شده...غیرت گم شده... حتی بعضیا خودشونو  هم گم میکنن!...اونقدر حجم آگهی ها زیاده که شهرداری هم بیخیال دیوارا شده!  

دیوارهای شهرای دیگه هم اکثرشون همونطور پر از آگهی های گم شده اند... 

اما هستند شهرهایی که رو دیوارها طرح های رنگارنگی دارند با مضامین: دوستانی دارم بهتر از آب روان ... من پر از احساسم!...من چه سبزم امروز!...دوست خوب سرمایه است!...

شهر درونی خیلی از آدما شده بنگاه چیز یابی! 

پی نوشت: 

 میخوام آگهی های سفارشی ام رو جمع کنم...

اعتراف میکنم که تو زندگیم دوستان بسیار خوبی داشته ام( و دارم)... ولی مدام دنبال چیزی می گشته ام  (و می گردم) که داشته ام (دارم)!